Ook ik wandel 3

Vandaag bijna een thuiswedstrijd namelijk naar het  Holtingerveld bij Havelte. Waar ik de Oorlogroute  heb gelopen. Het was een prachtige wandeling langs de hangars, bomkrater en de vliegstrip. Dan via het uitzichtplatform naar de Hunebedden en via prachtige landschappen en de zandverstuiving weer terug naar het startpunt bij de schaapskooi. Mooie route die maakte dat ik mij realiseerde dat de natuur zo dicht bij huis is. En ik deze korte blog eindig met het Drentse volkslied.  

Ik heb oe lief, mien eig'n Laandtien, mien olde Drenthelaand.

'k Hol van de eenvoud in oen schoonheid, 'k heb oe mien hart verpaand!

Mien taoke valt mi'j lichte, want steeds blieft an mien zied,

De geest van 't olde Drenthe, daorum vergeet 'k oe niet.

'k Heur nog de held're schaopenklokkies, bi'j 't zinken van de zun,

As schaopies keerden van de heide, as moeke veur oes zung.

O, kon 'k nog ienmaol heuren, dat lied in 't schemeruur,

En vaoders mooi verhaoltien, bi'j ‘t vrolijk knappend vuur.

'k Zie nog oen brink mit stoere ieken, waor ik mien makkers vond.

Waor ik mien twiegen mantie vulde, mit ekkels glad en rond.

Daor bi'j die olde linde, kwam 'k mit mien vrienden saom.

Zo menig vriend ging henen, de schors bewaort zien naom.

De roege boswal langs oen velties, war mien luilekkerlaand.

Die gaf mi'j lekk're zoete brummels, oet milde gulle haand.

Daor gaorde ik de braandstof veur 't olt en heilig vuur,

As lentes aodem wekte, oen sluim'rende natuur.

Waor nog de held're koele veenplas, oen vredig stroompie voedt,

Daor in dat wiede broene heivlak, waor wilp en korhoen broedt,

Daor koelde ik mien spieren, in 't nat van zuuv're wel,

Daor heb ik leren zwieren, op scheuvels blaank en snel.

Die beelden uut dat gries verleden, bin 'k nooit weer kwiet 'eraokt.

Bi'j al de stried die 'k hebbe streden, hebt zie mi'j staark 'emaokt.

Daorum van haarte dankbaor, zing 'k oe mien schoonste lied,

Mien eig'n olde Drenthe, vergeten kan 'k oe niet

Wat heeft een paddenstoel voor nut?  Deze vraag speelde mij door het hoofd tijdens mijn wandeling door het Wendelbos bij het Waterloopbos. Het was prachtig de hoeveelheid paddenstoelen te zien in het natte loofbos. Opeens werd ik opgeschrikt door de schreeuw van een Sperwer of een Buizerd. Maar verder was er niet veel loos met de vogels. De fraaie herfstkleuren van het bos maakte het speciaal. De Vliegenzwam had een hallucinerende werking op mij want ik betrapte mij erop dat ik "Kabouter Prikkebeen" aan het zingen was, of was het gewoon dat deze paddenstoel rood met witte stippen heeft.

Naar heel veel essenvlieskelkjes, narcisridderzwammen, porseleinzwammen voelde ik mij bijna een Fungioloog. Weer terug bij het Waterloopbos was het gedaan met de rust en ook het authentieke. Het waterloopbos was veranderd in een pretpark het bos wat ik altijd als mijn favoriet zag was veranderd de Golfbak is gerestaureerd. De Deltawerken als een grote betonnen bak tegenover een nieuw bezoekerscentrum. Krijsende kinderen, schreeuwende ouders en heel veel. Ik dacht help wat is er gebeurt en realiseerde mij toen als je het in stand wil houden van zo'n uniek monument soms drastische wijzigingen moet doorvoeren. Die soms niet voor een ieder leuk zijn. En terugkomend op de vraag die mij van het begin tot het eind bezig heeft gehouden, wat is het nut van de paddenstoel? Volgens de Wikipedia is Een paddenstoel het vruchtlichaam van vele soorten schimmels(zwammen). paddenstoelen vormen maar een klein deel van de schimmels, waarvan het grootste deel zich onder de grond bevindt in de vorm schimmeldraden (hyfen). De schimmels ruimen het organisch afval op zoals afgevallen blad of dood hout.

Een Engelse start voor deze blog. Ik kan er geen genoeg van krijgen van dit geweldige natuurgebied "Nationaal park Weerribben Wieden". Ik voel mij ook bevoorrecht dat ik aan de rand woon van dit mooie gebied. Vanmorgen op tijd in de auto naar Sint Jansklooster met het voornemen om eerst de watertoren te beklimmen. Helaas dit kan alleen op zaterdagen vanaf 11:00. Dit was even een tegenvaller. Maar niet getreurd even een rondje gelopen en toen maar naar het bezoekerscentrum De Wieden te gaan, om daar het Laarzenpad even te lopen. In lengte niet het spectaculaire, maar vier keer oversteken met de "trekpontjes" over de sloten die het pad kruisen geeft toch wel een mooie afwisseling. Lopend over het drijvende land kom je dan aan de rand van de Beulakerwijde waar je een prachtig uitzicht hebt over het meer. En waar de replica van de kerktoren is te zien van het voormalig dorp Beulake 

wat verdwenen is naar een stormvloed. Nog een aantal aalscholvers gespot te hebben en weer verder lopend door het rietland en moerasbos. Kom ik weer bij het laatste trekpontje en heb mij zelf weer overgezet. Over het bruggetje met een mooi uitzicht op de "Tjasker" loop ik langs de rondvaartboten en kom ik bij het "Vlonderpad" een korte route. Deze gaat door het rietland zo de naam al zegt over vlonders. Hoop hier nog wat moois te zien, maar helaas. Bij het verhoogde uitkijkpunt hoorde ik wel een dier wat zat te plonsen mogelijk was het een Otter maar ik zal het nooit weten. Mooie korte wandelroutes en voor de middag weer thuis.

Geluk is een emotie en betekent 'tevreden zijn met de huidige leefomstandigheden', ofwel 'gelukkig zijn'.

Kiersche Wiede 11 augustus 2019

Vanmorgen vroeg ben ik wezen wandelen weer bij het Kiersche Wijde wat deel uitmaakt van Nationaal Park Weeribben - Wieden. Omdat het op een steenworp afstand van huis is en een fantastische wandelroute is verveeld het niet om deze route te lopen. De Lozendijk en het bruggetje overstekend en je staat midden in de natuur waar het een voedselparadijs is voor de Ooievaars die hier talrijk aanwezig is. Het blijft een prachtige vogel deze brenger van geluk. Bij het observatiepunt verwacht je veel eenden te zien in deze voormalige eendenkooi maar het enigste wat ik zag was een Aalscholver. Op een moment dacht ik dat ik de Roerdomp hoorde, dit zou wat zijn als ik deze kon fotograferen. Na een slok water uit mijn kantina, was ik deze illusie al gauw kwijt, want dit is wel de meest schuchtere vogel en bijna onmogelijk om deze voor de lens te krijgen. Gelukkig waren er nog meer mooie momenten zoals de vlinders de wespen en de bijen die zich te goed doet aan de nectar van de bloemen. Bij het fotograferen van deze insecten realiseerde ik mij dat de trekking van de staatsloterij mij geen geluk had gebracht maar dat deze kleine momentjes toch een heleboel geluk toevoegen aan een dag als vandaag. Daar stond een Blauwe Reiger deze was ook zijn geluk aan het beproeven. Bij het tweede observatiepunt weer een aalscholver en voorbij lopende aan pispotjes( haagwinde) en sigaren of toetzebolten (Lisdodde) Nog de paarden die door het doorkijkje de gelukkige wandelaar voorbij zagen komen die zijn lens alweer op de klepperende Ooievaars had gericht. Weer terug bij het bruggetje en de pas er weer ingezet voor de andere route. Op het informatiebord staat het ook dat het land weer helemaal terug is gegeven aan de natuur en dat er gelukkig geen bestrijdingsmiddelen meer worden gebruik. Het is een prachtig gezicht al die wilde flora en fauna. Bij het open water een koppel Grauwe Ganzen en later een gelukkig kikkertje die nog niet te prooi was gevallen als voedsel voor de Ooievaar. Ook de Libellen zij goed vertegenwoordig. Daar nog weer een kleine Pad die zich ook uit de voeten maakt want deze heeft ook zijn geluksmomentje. Nog een wegvliegende Ooievaar en ben weer bij start. Wat een prachtige wandeling en je hoef  niet altijd de reislustige globetrotter te zijn omdat het geluk soms al in de achtertuin kan liggen.

Het zou een uitstekende wandeldag worden. Gisteren afgesproken met Fenneke dat we naar Westerbork zouden gaan om daar een route van 11 km te wandelen. Het zou een route worden die door het bos en aansluitend door het Herinneringskamp Westerbork zou gaan en langs de 14 schotelantennes van Astron. Aangekomen bij het de parkeerplaats van het Museum van Kamp Westerbork werd de route ingezet eerst via het Melkwegpad. Maar al gauw gingen we hier de fout in en kwamen op een andere route die langs allemaal opgezette railbielzen voerde. Op deze bielzen zijn plaquettes bevestigd die elke treinreis  met de gedeporteerde mensen vanaf 15 juli 1942 vanuit Kamp Westerbork naar Auschwitz - Birkenau, Sobibor, Bergen- Belsen en Theresienstadt vervoerden. Er was sprake van een wekelijks ritme van deze transporten. Al lopend te denken waren deze deportaties op de dinsdag en vrijdag kon het zo zijn dat de groep die dinsdag werd gedeporteerd al vergast was als de groep van vrijdag vertrok. Hier werd ik toch wel even heel erg stil van. In totaal zij er 107.000 mensen met 97 transporten gedeporteerd en hebben het er slechts 5.000 overleeft. Bij aankomst op het voormalig kamp zie je de oude woning van de kamp commandant helemaal in een glazen overkapping staan, geconserveerd voor de generaties die na ons komen. Ook zijn hier foto,s op canvas van de kampleiding die allemaal echt fout waren. verder het kamp oplopend zie je de plaatsen waar de barakken hebben gestaan en de trein wagons waarmee de mensen werden gedeporteerd. Laten we ook niet de Sinti en de Roma vergeten die hier ook zaten en werden gedeporteerd. Verder zie je nog een oude barak die weer werd opgebouwd nadat deze als stal had gefungeerd in Zelhem. Het monument met de steentjes voor ieder mens die gedeporteerd is. De afrastering, wachttoren en het monument met de verwrongen spoorrail. Ik was toch wel een beetje van slag. Verder langs de telescopen van de radiosterrenwacht Westerbork. Er staan hier 14 zogenoemde synthese-telescopen die het heelal af speuren. Het ging nu verder maar we moesten de route beschrijving achterstevoren lezen, wat nogal wat moeilijkheden opleverde. We moesten koers zetten naar steen 46 maar al gauw bleek dat dit niet kon omdat hij natuurlijk vooraan de route zou liggen. Bij de uitkijktoren aangekomen deze beklommen en een beetje de richting bepaald. Het ging vanaf de toren langs een sloot vol met kikkers naar het fietspad. Hier bleek dat we in plaats van rechtdoor links af moesten en verder door het bos moesten lopen. Naar rechtsaf over een plank de sloot over door en over een pad vol met brandnetels en distels (slim van mij in korte broek)uiteindelijk weer achter de sterrenwacht gekomen en naar een vervelend lang zandpad en te zijn opgevreten door de muggen kwamen wij weer op de parkeerplaats aan. Uiteindelijk was de route iets meer dan 14 km waarvan het eerste gedeelte heel erg indrukwekkend is.