Terwijl ik bezig ben om dit blog te (her)schrijven realiseer ik mij hoeveel van mijn familie en vrienden niet meer onder ons zijn. Daarom wil ik uit respect deze make over aan hun opdragen zodat wij ze niet vergeten. 

Het leven dat de natuur ons geeft is kort, Maar de herinnering aan een welbesteed leven duurt eeuwig. Cicero 

16 juli 1983

Het vertrek was gepland om 10 uur vanaf Klaas zijn huis, dit verliep allemaal via schema. We gingen via de polder naar Schiphol waar we om 11:45 uur aankwamen. Het ws een drukke bedoening op Schiphol er was veel politie in verband met aanslagen op een Turkse diplomaat in Brussel en met een aanslag op een Turkse vliegmaatschappij in Parijs. Er kwam ook nog een leuke bijkomstigheid bij doordat Jan Frans zijn zuster en zwager daar waren. Nadat we hadden ingecheckt namen we nog even vlug afscheid. We gingen daarna door de douane en kochten nog wat belastingvrije artikelen. Om 13:30 moesten  we bij uitgang D52 zijn waar we moesten instappen. Kort daarna taxiede het vliegtuig naar de startbaan en na de demonstraties van de stewardessen kon de vliegreis beginnen. Het vliegtuig begon langzaam te rollen en verhoogde het tempo op zo'n ongelovige snelle manier dat we hier allemaal een kick van kregen. Het vliegtuig steeg gelijk door naar een hoogte van ongeveer 10 kilometer. Na een uurtje waren we al bij de westkust van Ierland. Hier begon de oversteek over de Atlantische Oceaan. Na een consumptie en een maaltijd werd er een film gedraaid die voor de niet Engelstaligen niet te volgen was. Na de film was er nog een versnapering en kwam de Saint Lawrence river in zicht. De gezagvoerder melde dat het nog een uur vliegen was naar Toronto. Om 05:40 "local time" landen we op het vliegveld van Toronto "Pearson", het was hier ongeveer 35 graden Celsius. Nadat de koffers zijn ingenomen, was het probleem hoe komen wij bij de camper. Na enkele telefoongesprekken zou er een taxi gestuurd worden na "post six" en na een rit van 12 miles  kwamen we bij de camper aan. Toen we de hele financiële rompslomp afgewikkeld hadden, kon de uitleg van de camper beginnen. Dit was een brand new motorhome. Een half uur later begon de eerste trip naar de supermarkt, daar hebben we de eerste levensbehoeften gekocht. Toen dit was gebeurd zouden we richting Beamsville waar Gerrit een kennis had wonen nl. Familie van Woudenberg. Na eerste een paar keer verkeerd gereden te zijn kwamen we om ongeveer 23:00 uur aan. Na een eerste kennismaking en een flesje bier zouden we gaan slapen, dit bracht nogal wat problemen mee omdat de Canadese bedden kleiner zijn dan bij ons. Daarom bood ons financieel expert Engbert aan om op de grond te slapen. Na ongeveer een half uur was er rust in de keet, het was dan ook onder de bedrijven 00:30 uur geworden en de Nederlandse tijd is 06:30

18 juli 1983

06:45 was vandaag reveille, nadat iedereen gewassen was kwam George afscheid nemen, we bedankten hem nog hartelijk. Nadat de rotzooi was opgeruimd en vers water te hebben getankt namen we afscheid van de rest zijn we boodschappen gaan doen en zijn we aan de reis begonnen. Het zou een kleine 1500 mijl zijn die we af moesten leggen. Doordat Bolton op de route lag moesten we hier nog even langs om het slaapprobleem op te lossen. Want die arme Engbert klaagde steen en been, omdat hij 's nachts niet op een harde vloer kon slapen.

Aldaar aangekomen snapten de mensen het probleem en mochten we een "airmatras"kopen die niet duurder mocht zijn dan 15 Canadese dollars. De reis kon weer verder gaan maar we moesten eerst nog even tanken Maar dit bekwam ons wel zo verschrikkelijk slecht, dat Gerrit moest een hartmassage, Engbert vlugzout, Gerard extra zuurstof toevoer,  Henk peppillen en Jan Frans een dokter. Want wat was het geval het bleek dat onze "brand new" motorhome 1:3 verbruikte dit zou volgens een simpele rekensom betekenen dat  we om de 300 km moesten tanken. Enfin maar een Wodka "pineapple jus" om van de schrik te bekomen gingen we weer verder. Het zou eerst richting Sudbury  maar voor we deze plaats bereikt was kwam er eerst nogal wat bekijks bij, want dit is een afstand van zo'n 400 km, kortom een afstand van Meppel naar Brussel. Doordat Henk onze navigator nogal voor een afwisselend parcours koos, zagen we meer dan snelweg alleen. Gerard niet weg te vagen die onderhand al een paar uur gestuurd had. We deden onderweg leuke ervaringen op zoals achteruitlopen op de snelweg "niet letterlijk natuurlijk", koffie zetten tijdens het rijden, afwassen op de snelweg. Wat heel raar is als je er over nadenkt. Na weer een keer te hebben getankt bij Still River en natuurlijk naar enkele hartmassages gingen we hier even eten nl. Fish and Chips we lieten dit goed smaken. De reis kon worden voortgezet. Een ieder genoot van de mooie landschappen die erg wisselend waren. Na zo'n 150km besloten we een bakkie te doen, de ketel werd opgezeten terwijl iedereen een souvenir uit Holland aan het toilet schonk was het water zo'n beetje aan de kook, er werden hier no enkele foto's genomen. We trokken weer verder het gaf een tevreden gevoel dat gereis in een camper. Sudburry werd gepasseerd en een motie om verder te reizen werd met algemene stemmen aangenomen. We besloten verder te gaan richting Sault Ste. Marie  , in de camper solte marie genoemd. Na nog eens weer een keer tanken ging het weer verder, U snapt wel waarom de massages nodig waren. Langs veel water ( Giethoorn en Wanneperveen zijn hier maar een regendruppel bij) en vele stukken bos en mooie uitzichten besloten we om nog eens een keer te rusten en wat te eten. Na het eten hebben Henk en Jan Frans nog even de afwas gedaan. Gerard ging nog even languit in de stoel liggen voor de laatste etappe, hij had er onderhand toch al zo'n 900 km opzitten Terwijl Gerrit en Engbert in de stoel lagen want zitten kan je dit niet noemen, slaakte Henk nog even de opmerking tegen Gerrit dat hij wel een dikke sigaar zat te roken maar verder niets voorstelde. We begonnen aan het laatste stuk van de dag, dit gaf niet zoveel bijzonderheden meer omdat een ieder wel was uitgeblust. Iedereen zat te genieten van de vakantie. En terwijl het landschap voortdurend veranderde en anders was dan verwacht passeerden we plaatsjes zoals Massey on the River, Serpent River, Cuttler en Spragge en de Spanisch River werd het langzamerhand donker. En zo'n beetje half elf besloten we een plaats voor de nacht te zoeken. Deze was al gauw gevonden. Dit was in de buurt van Iron Bridge. zetten we de camper neer.

19 juli 1983

We stonden om 7 uur op omdat er nog een beste etappe op het programma stond n.l. zo'n kleine 800 km naar Thunder Bay . Na een snel ontbijt starte Gerard de camper en deden wij de afwas onderweg. Henk was voor zijn doen en laten wat rustig, maar achteraf had dit ook wel een reden want hij moest al snel een deken over zich heen hebben omdat hij naar eigen zeggen nachts teveel kou had geleden! Doordat er geen dokter in de buurt was lapten we hem weer op met een glas warme melk en na een half uur was hij weer de oude, tot ons ongenoegen van de oren want de radio moest weer aan. Zo gingen we langs Sault Ste. Marie waar we tankten en boodschappen deden. Tijdens het boodschappen doen kwam iemand op het idee om pannenkoeken te gaan eten . Jan Frans was er ook wel voor en bod aan ze te bakken, nu moesten we wel het juiste pakket met ingrediënten voor vinden. Want iedereen had wel eens de klok horen luiden maar weten niet waar de klepel hangt. Zo gingen we langs Wawa  en zo zochten we de beste picknick plaats, deze was snel gevonden en het festijn kon beginnen. Het beslag had een raar kleurtje maar als je in het buitenland bent weet je niet altijd of je het juiste meel hebt meegenomen, en zo was dit pannenkoeken volkoren rijstebloem.. Het beslag bestond uit 3 kopen meel 3 eieren en 4 koppen melk  en een snufje zout. Het beslag was wat klonterig maar dit kwam omdat er geen garde in de camper was. Enfin de pannenkoeken werden gebakken in maïsolie en in een spiksplinternieuw koekenpan . En Jan Frans bakte of dat hij nooit anders had gedaan, hij manoeuvreerde met de pan  dat het een lust was, hij wipte ze met of zonder mes om, zodat er vele vrouwen jaloers op hem konden zijn. Hij proefde zelf de eerste en zij dat je er niet dood aan ging, Gerrit wachtte nog even en dacht Jan Frans staat nog, dan ga ik ook niet van mij stokje als ik er één neem . We lieten ze goed smaken, Alleen jammer voor Eppie want de jampot was leeg. En voor Gerard die lustte ze niet heeft een brood naar binnen gewerkt. Na een dik uur was alles bekeken en hadden we een afwas om U tegen te zeggen, want alles wat we in de camper hadden aan kopjes, boordjes kommetjes, bestek en pannen was gebruikt. Maar toe maar, de afwasploeg bestond uit de beste afwasploeg van de wereld namelijk Jan Frans en Gerrit. Zo stapte Gerard weer achter het stuur en kwamen we in de mooiste omgeving van Canada, Want het was bergje op en bergje af.   

Trans-Canada Highway

Doordat de vermoeidheid parten ging spelen werd er weinig gepraat onder het rijden. want zo'n lange reis gaat je niet in de kouwe kleren zitten, zo passeerden we White River en Marathon en ander plaatsen. Maar omdat de benzinemeter moesten we van nood weer tanken, maar helaas de pomphouder had geen benzine meer en moesten we nog ongeveer 50km verder tot het volgende station, we maakten ons toen maar op omdat we dachten dat we het laatste stuk wel moesten drukken, maar dit viel gelukkig mee tot grote vreugde van Henk want die dacht alweer aan een andere pijn dan die van die hij deze morgen  had gehad. Het brood nuttigden we op de ölde wieven rustplaats maar die waren er niet tot grote spijt van Engbert, wat die had zich daar op verheugd. Om ongeveer 7 uur gingen we aan de laatste etappe beginnen via Nipigon, Hurkett kwamen we in Thunder Bay. Waar we Bart op moesten zoeken en omdat het adres niet meer juist was werd het zeer verwarrend en besloten we naar een uur zoeken maar te gaan bellen bij een winkel. Daar kregen we te horen dat het nummer niet meer in gebruik was, maar na enkele keren vragen kregen we uiteindelijk Bart toch aan de lijn en zou ons afhalen bij de winkel waar hij klant was. Maar door een misverstand stonden wij bij een andere winkel dan dat Bart stond en duurde het tot 12:00 uur voor we elkaar gevonden hadden. Maar het drukte de stemming niet en reed Bart voor ons uit naar zijn huis. We hebben nog tot ongeveer 2 uur gezellig gepraat met Bart en Marleen. Toen werd het bedtijd voor iedereen en na enige tijd bij het huilen van de vossen waren we allemaal in een diepe slaap. 

20 juli 1983

Dit werd een belangrijke dag in de geldgeschiedenis, om 9 uur heeft Engbert even met de eigen bank in Nijeveen gebeld, omdat we in financiële moeilijkheden dreigeden te komen en we nog 14 dagen door moesten. We hadden berekend dat we nog 1500 dollar nodig waren. Dit bedrag moest telefonisch op Bart zijn rekening worden gestort worden en konden we de andere dag van de bank halen. Engbert toch...... 31/2 keer modaal zou dit geld dan zolang voorschieten. We hadden het brood nog niet eens op toen Gerrit Breukelman bij ons kwam koffie drinken, Dit is de boer waar Bart werkte, hij vertelde ons het één en ander over zijn bedrijf en volgens ons heeft hij geld genoeg. want hij heet 3 en een halve auto, 6 tractors, 50 koeien, 60 pinken en voor alle werkzaamheden die voorkwamen op het bedrijf wel een machine. Daarna nodigde hij ons uit om op zijn bedrijf te kijken, dat kwam mooi uit want we hadden de tanks voor ons afvalwater ook vol en die konden we daar lozen, na een kleine rondleiding hebben we bij hem nog koffie gedronken en gaf hij Bart middags vrijaf om met ons naar het meer boven in de bergen te gaan, om  daar te zwemmen. Na de lunch gingen we met de hele familie naar het meer. het water was zo helder je kon met gemak wel tot op de bodem kijken. 

Dog Lake

Om 3:30 uur moesten we weer huiswaarts keren, maar Timmerman was met zijn lekke luchtbed bijna half op het meer en we konden net zo haard schreeuwen en zwaaien maar hij hoorden of zag ons niet, dit laatste kwam omdat hij zijn bril niet op had, zo werd het onder de bedrijven 4 uur voor we huiswaarts  gingen. Op de terugweg kwamen we een paar stinkdieren achterop en terwijl we ze passeerden trok moeders haar staart op, wat voor stank er dan los komt is onbeschrijfelijk. We kregen bij Huisman nog een rijsttafel aangeboden en daarna ging Bart bij de boer melken. Wij moesten toen nog tanken en wat boodschappen doen, Jan Frans beproefde op de heenreis zijn kwaliteiten en kroop achter het stuur want er was tot op heden nog niemand anders dan Gerard wie gestuurd had.

Want Gerard ging niet mee die bleef thuis hij werd betrapt samen met Marleen van het lezen in een kookboek. Misschien wil Gerard wel kok worden want hij kreeg kookles. Avonds hebben we gebarbecued maar er waren meer muggen dan vlees, dit zegt niets over de hoeveelheid vlees want dat was er voldoende. We hebben nog wat gepraat onder het genot van een glaasje Crème de Cacao en gingen om half éé'n onder de wol.  

21 juli 1983

Bart kwam ons vanmorgen wakker maken, want Engbert zou vandaag met hem mee naar de bank in Thunderbay,

Marleen zou ook meegaan, want ze moest theorie-examen doen voor de auto, Dat Johan thuis bleef was geen enkel probleem want Gerard was aangenomen als babysitter. Rond 10 uur gingen ze weg en in de camper werd het koffiewater opgezet. Toen de koffie op was gingen we nog eens een keer vers water tanken, want zodra er weer geld was werd de reis weer verder gaan. Gerrit Breukelman was alleen thuis en zodra hij ons aan zag komen rijden kwam hij naar buiten. we gingen bij de picknicktafel zitten en kwamen in gesprek over belasting betalen, hij vertelde dat de wegenbelasting hier maar $15 is, maar ze wel $1500 aan verzekering moeten betalen en dat dit betaald moet worden op je verjaardag. We vroegen aan hem of we even water bij mochten tanken en dit mocht. Hierna dronken we nog een glaasje bier wat best smaakte. Opeens herinnerde Gerrit zich dat zijn dochter had gebeld die stond onderweg met een lekke band die ze zelf niet wisselen kon dus moest pa hier nog naartoe.

22 juli 1983

Het was een zeer onrustige nacht doordat Engbert er niet was. Hierdoor kwam het gangpad vrij en kon iedereen zoveel heen en weer lopen als hij wilde. Toen Bart weer kwam van het melken gingen we met hem mee naar binnen, waar Engbert nog lag te knorren als een varken. We konden eten en lieten het ons goed smaken, we aten nl. "bacon and eggs". Onder het eten kwam er een telefoontje van de bank dat het geld er was dit was een mooie meevaller. Toen we het eten op hadden gingen we naar de camper terug waar Henk nog uit het bed moest worden geschopt, die liever een gat in de dag sliep dan op een redelijke tijd te ontbijten. Dit moest hij onderweg doen, omdat we naar Fort William wilden gaan.

23 juli 1983

We hadden allemaal een rustige nacht gehad en stonden om 9 uur op. We dronken koffie bij Bart, daarna gingen wij de watertank legen en schoon water te laden bij de boer. Om ongeveer 12:30 uur stapten wij bij Bart weer uit en namen afscheid van Bart, Marleen en Johan. we hadden daar een paar leuke dagen gehad die ons toch wel een ander beeld gaf dan dat we hadden verwacht. Want de boeren hebben één van de hoogste inkomens van Canada, maar om boer te worden valt niet mee. Want je moet jezelf eerst voor een bepaald bedrag inkopen om een bepaald quotum aan melk te mogen leveren en als je hier boven komt geen cent per liter melk krijgt. Maar kom je niet aan het quotum dan wordt dat vervolgens er weer afgetrokken zodat je een kleiner quotum krijgt. Het is dus de kunst precies genoeg te melken zodat je niet te kort of teveel hebt en dan heb je ook de beste prijs per liter en die is dan vrij hoog. Om ongeveer 12 uur kwamen we bij de Amerikaanse grens aan dit lijkt niet te kunnen maar de klok moest

24 juli 1983

We werden wakker in de rimboe om 10:30 uur en na nog wat gehang en gewurm stonden we op om 11:00 uur. Waarna direct de ketel met water werd opgezet. Nadat iedereen gewassen was konden we gaan ontbijten en hierna gingen Engbert en Jan Frans nog wat kleren wassen. Afwassen was er vandaag niet bij wat het ontbrak een ieder aan animo hiervoor.  Rond 11:45 vertrokken we naar ???. Niemand wist waar we waren, maar naar een weg links en een weggetje rechts kwamen we in Rice Lake aan, waar werd getankt. Na het tanken zouden we richting Eau Claire gaan dit werd bij ons gewoon Eau de Cologne genoemd. Henk zou ons langs de Chippewa Falls leiden wel na wat stuur- en bochtwerk kwamen deze in zicht, dit bleek achteraf een doodgewone elektriciteitscentrale te zijn. Nadat Eau de Cologne werd gepasseerd ging het verder na La Crosse. Onderweg met Henk en Engbert in de cockpit werd door Gerrit opgemerkt dat het een echte zondag was met de Gereformeerden voor in de camper en de hervormden gescheiden achterin de camper. Achter in de camper waren ze bezig met een paar simpele spelletjes, zoals plaatsnamen zoeken, verjaardagen van het koninklijk huis en scheikundige tekens. Dit kwam doordat Gerrit in het bezit was van een wonderbaarlijke agenda waar dit alles in stond. Waarom we dit deden , wel omdat de weg lang was wel mooi, maar op den duur toch begon te vervellen. Het viel ons op dat er veel mais werd verbouwd in de staat Wisconsin, en het landschap zeer heuvelachtig is. We kwamen dan In La Crosse waar we een Mac Donalds hebben aangedaan, hier werd een Hamburger of Quarter Pounder genuttigd en enkele ijsjes die prima smaakten. We gingen via binnenwegen richting Chigago maar zochten we in Cuba City een motel, dat lukte. We gingen toen allemaal onder de douch en van het toilet werd ook veelvuldig gebruik gemaakt, maar die verfrissingen deden ons geen goed, want we kregen een discussie over tijd en het reisdoel en dat we zo niet het beoogde doel niet zouden bereiken. Dit alles liep zeer hoog op dat Jan Frans dacht dit wordt slaande ruzie, want een ieder had een eigen mening en probeerde die aan een ander op te dringen, maar uiteindelijk werd alles zonder slag of stoot opgelost en gingen we om ongeveer 10:30 uur naar bed met Engbert in het motel en de anderen ieder op een eigen stek in de camper. 

25 juli 1983

Het was deze morgen om 8 uur reveille, omdat we een lange tocht voor de boeg hadden. We wilden nl. richting Holland in de staat Michigan en dat is ongeveer 600 kilometer. We begonnen om 9 uur te rijden met Jan Frans achter het stuur, maar we eerst in het plaatsje Monroe boodschappen doen, want de koelkast was zo goed als leeg en van dat zijn we net zo als een auto, want wij kunnen ook niet zonder drinken. we reden via Dixon waar we een Macdonalds  aan deden, maar die kenen we nu zo langzamerhand wel met zijn slappe koffie en zijn hamburgers. Toen werd de reis weer voortgezet met eerste chauffeur Gerard. Toen kwamen we op de "highway" richting Chicago, we maakten nog even een picknickstop bij Joliet waar we nog koffie zetten. Toen ging Engbert achter het stuur en koersten we richting Chicago en het werd steeds drukker op de weg, over een stuk moest er tol betaald worden, maar dat brak ons het hoofd niet, want het was maar 20 dollarcent. We gingen hier ook een stukje door de staat Indiana. Het zweet brak ons uit want de auto's gingen ons links en rechts voorbij. Toen kwamen we het bord van de staat Michigan tegen dit moest gefotografeerd worden. En dus stopten we midden op de snelweg. Dit was nl. de vierde staat die we aandeden te weten Wisconsin, 

Illionois, Indiana en Michigan. We snelden mooi richting Holland en ons doel was dan meer als bereikt. Onderweg gingen we een kaartje leggen want het landschap was zeer vlak. Trouwens Illionois was ook al vlakker dan Wisconsin,  hier werd ontzettend veel mais verbouwd. In Holland aangekomen hebben we de benzine tank volgedaan en inlichtingen gevraagd naar een camping, deze was al snel gevonden, we kregen een plaatsje toegewezen, deze koste $ 7,00 per nacht. De plaats Holland is zuiver een toeristenplaats gericht op watersport. Met veel Hollandse namen maar ze kennen geen woord Nederlands dat ons smerig tegenviel, want we hadden gehoopt is even lekker Nederlands te kunnen lullen. Op de camping werd veel hout gestookt in verband met barbecueën of kampvuurtjes dat lelijk stinkt in de camper. We aten ons brood op en dronken nog een borrel, waar Engbert een echt Amstel pils dronk gebrouwen in Nederland, waar hij apetrots was, van dat was hij net een 2de Berend. Want hij zei tegen mij dit moet je in het verslag zetten. De gezelligheid was deze avond troef en naar menig borrel en veel gelach besloten we naar bed te gaan. Het licht ging uit en na nog wat rondgehobbel van Engbert, kon iedereen gaan slapen! dit zou normaal geen probleem zijn geweest als het noodlot Jan Frans niet getroffen had, want wat gebeurde er! Jan Frans ging over zijn nek en als dat nog niet alles was, Engbert die net van slaapplaats was veranderd, kon zijn luchtbed wel weer opblazen, want alles was rakelings bij hem langsgegaan, na dit kleine incident kon de nachtrust verder gaan. Met een staartje naar de volgende morgen.

26 juli 1983

Deze morgen was het ongeveer 8 uur reveille en Engbert barste meteen los op Jan Frans waar Gerrit het roerend mee eens was. want om de feestvreugde niet te bederven moet je de kastelein altijd geloven maar Jan Frans beloofde beterschap en bood spontaan aan om de dekens en lakens uit te wassen. Hij wist hoe dit moest want hij had een paar dagen eerder al geoefend op zijn overhemden. Terwijl hij hiermee bezig was mopperde hij nog wat, want hij zei eerst de eerder meegekregen worst die we hadden gegeten nu uit te wassen dat is toch dubbel werk. we dronken om ongeveer 10:00 uur koffie en gingen toen naar het strand van Lake Michigan waar het snikheet was en het water steenkoud, daar kon je gewoon niet in zwemmen. Het was tussen de 10 en 12 graden. Dus gingen we maar op het strand liggen. Maar nu sloeg het noodlot voor Engbert toe, want die werd vuurrood, dus zal hij wel weer een slapeloze nacht krijgen, maar daar is hij inmiddels wel aan gewend. Om een uur of één gingen we richting de plaatsjes Zeeland, Vriesland en Drenthe. het naambord van Drenthe werd uiteraard gefotografeerd. En we gingen weer terug naar Holland waar we "Dutch Village"

zouden bekijken, dit dorpje is opgezet uit zuiver Nederlandse huisjes en boerderijen en een paar draaiorgels dit alles geeft een indruk over Nederland bij de Amerikanen. we zouden in het restaurant Hollandse Pot bestellen. Maar ze konden geen woord Nederlands en zo kregen we snert voor peasoup  en biefstuk voor schnitzel dat we dat dachten dat het een schnitzel was. Naar ongeveer een uur gingen we naar de camper en reden weer terug naar de camping die we 's morgens nog voor een nacht hadden besproken, zo legden we nog een kaartje en Jan Frans schreef zelf het verslag in verband met zijn ongelukje van afgelopen nacht. Engbert, Henk en Gerrit gingen de camping rondwandelen wat wel leuk was omdat Engbert en Gerrit op de klompen waren en dat zeker wat bijzonders was, want Engbert moest wel vijf keer een interview doen over de klompen, er was zelfs iemand die een klompendans met Gerrit wilde doen. weer bij de camper aangekomen had Jan Frans nog maar 4 regels gepend  en zei dat het tegenviel. Jan Frans heeft toen met Gerrit geruild. Henk en Engbert stippelden alvast de we uit voor morgen. We dronken nog wat en gingen om elven na bed.

27 juli 1983

Gerrit wekte Jan Frans om 07:30 uur, want ze wilden vroeg douchen, omdat ze dachten dat het nog niet zo druk was. Aangekomen bij de douch stonden ze elkaar verbaasd aan te kijken, toen het net andersom was dan ze hadden verwacht. Na een vlugge douch kwamen ze om 8 uur weer bij de camper aan, waar de ketel op het gas werd gezet en gauw de bedden aan kant werden gemaakt. Na de anderen wakker gepord te hebben, behalve Engbert want deze bleef schijnbaar liever liggen, werd er ontbeten. Hierna gingen Henk en Gerard zich wassen en werd Engbert alsnog uit bed geschopt, tegen 08:45 uur reden we weg, maar voordat we de camping verlieten moesten we eerst nog het smerige water kwijt en moest er schoon water worden ingenomen. Nadat dit alles was gebeurt gingen we richting Grand Rapid, hier werd getankt en de reis werd voortgezet, in de buurt van Flint dronken we koffie. Gerard die het eerste stuk had gereden werd geruild voor Engbert zo konden we gaan kaarten, er werd nl. harten gejaagd. Na een uur werd er besloten om de "hamburgerkoning" MacDonalds maar weer eens aan te doen, want deze hadden we de dag ervoor gemist. En als we vandaag niet bij hem aan zouden gaan kwamen we misschien wel uit onze regelmaat. Na een half uur zouden we weer vertrekken, Engbert weer achter het stuur, startte de motor en na zo'n vier keer schakelen stonden we nog steeds op dezelfde plaats, en na een gil van hem "hoe kan dat nou" bleek dat hij de motor wel had gestart maar deze weer was afgeslagen en hij wel een motor hoorde draaien maar die van de airconditioning. De motor werd nogmaals gestart en  nu hoorde hij hem wel. We gingen richting de grens van Amerika en Canada bij de plaats Sarnia. Daar aangekomen deed de douane nogal moeilijk, want er werden ons allerlei vragen gesteld zoals, of we drank bij ons hadden, of we vuurwapens bij ons hadden en waar we vandaan kwamen en nog andere vragen. Hierna werden we doorverwezen naar een andere afdeling en na hier dezelfde vragen beantwoord te hebben, werden onze paspoorten gestempeld en mochten we onze reis vervolgen. Als toen niet het alarm afging, er liepen toen in één keer overal douaniers en bewakers , en de grens werd hermetisch afgezet. Het bleek dat er een vrouw was doorgereden die was vergeten haar paspoort te tonen. Na vijf minuten konden we onze weg vervolgen richting Niagara Falls, we gingen bij de plaatsen London en Bratford langs er werd nog een keer getankt en we kwamen om ongeveer 20:00 uur in Niagara aan, dit was dus ook een plaats wat puur op het toerisme was ingespeeld. Onderweg nog een keer gevraagd voor een juiste camping, en kwamen hier aan om 20;45 uur, er werd een plaats besproken en er kon gekampeerd worden.     

29 juli 1983

Deze nacht was een slechte nacht, want het onweerde en regende de hele nacht door met donderslagen zo hard dat de camper stond te trillen. We bleven die morgen dan ook maar  extra lang liggen want het regende toch. om een uur of elf stonden we dan toch maar op. We aten "bacon and eggs" en besloten toen om naar een garage te gaan met de camper, maar de campinghouder vertelde dat er wel een servicemonteur op de camping kon komen om de generator te repareren, hij zou deze wel even bellen, en werd het voor ons wachten geblazen.. Om de tijd te doden gingen we maar weer een kaartje leggen want het reggend nog steeds. Om een uur of één ging Engbert maar eens vragen waar de monteur bleef en ze zeiden dat hij zou komen. Maar om half zeven was er nog steeds geen monteur. Wij gingen toch nog maar eens weer vragen. Het bleek dat er bij de garage niets was doorgegeven, maar ze beloofden dat er met een half uurtje een monteur zou zijn. Eindelijk aangekomen bleek het een monteur van niks te zijn, want hij kwam zonder gereedschap, hij ging weer weg om gereedschap op te halen, toen hij er weer was  ging hij aan de slag en na een uur werkte er niets meer. de ene naar de ander zekering sprong en na verloop van tijd ging de beste man weer naar huis om zekeringen te halen. Maar naar enkele heftige kortsluitingen verder werd het probleem gevonden er zat kortsluiting op de 12 volt van de koelkast en de benzinepomp van de generator was stuk.

Hij kon het niet repareren en het moest vervangen worden. Kortom geen generator meer gebruiken voor de rest van de vakantie. Na al deze grappen zouden we bij een Duits restaurant wat gaan eten maar toen alles afgekoppeld was werkte er weer niets, gelukkig stond de monteur nog bij de uitgang en het onderzoek begon opnieuw. Engbert heeft toen maar nog naar de eigenaar van de camper gebeld maar kreeg geen gehoor. Bij het Duitse restaurant waren de schnitzels prima maar de prijs was er dan ook na, en bij de uitgangzaten ze ook nog te zeuren om 10 dollar fooi voor de bediening, wat niet genoeg was voor een diner van $ 105,-. Toen zouden we 's avonds de watervallen gaan bekijken, maar deze waren deze avond niet verlicht dus het zat goed tegen deze dag. Het was een zwarte bladzijde in de vakantie, maar we zouden de moed niet opgeven. Als klap op de vuurpijl bij aankomst op de camping, was onze plaats ook nog eens bezet, maar we mochten een andere plaats uitzoeken als excuus. Wat zullen we morgen beleven.

30 juli 1983

Deze nacht was net zoals de nacht ervoor, het water hoosde uit de lucht en onweren zoals we nog nooit hadden meegemaakt. Het gangpad werd helemaal nat doordat het bij het dakraam naar binnen regende. En de volgende morgen zag je dan ook overal op de camping luchtbedden en slaapzakken te drogen. We moesten nog wat boodschappen doen en gingen om 11:00 uur Niagara in. We gingen eerst langs de campinghouder om hem te zeggen dat we even weg waren, in het geval er een monteur zou komen voor de generator. We tankten eerst even benzine, dit was tegenover het Duitse restaurant waar we gisteren gegeten hadden en er werden nogal slinkse opmerkingen gemaakt over het bedieningsgeld wat deze dames wilden hebben. Er werd verder gereden, het ging over de Stanley Avenue en na een paar keer hierover heen gedenderd te zijn werd er een supermarkt aangedaan. na hier de belangrijkste boodschappen te hebben gedaan zoals jus d'orange, cola en brood  moesten we nog naar de  liquor store zien te vinden. De blik op oneindig werd Stanley Avenue zo'n 10 keer op en neer gereden totdat er iemand zei dat het misschien verstandig zou zijn om bij een informatiestand te vragen. Daar wed gevraagd en na een paar minuten was de liquor store gevonden. Hierna moesten we naar de camping terug, want misschien was de monteur er al en we konden de beste man niet laten wachten. Maar hij was er niet geweest. Nadat we op de camping "hot dogs" hadden gegeten, zouden we naar Marineland gaan, we dachten dat dit net zoiets als Slagharen was maar dit zou later anders blijken te zijn. Engbert stelde voor alvast kaartjes te kopen terwijl wij een plaats voor de camper zochten, Toen wij de camper hadden geparkeerd, had Engbert inmiddels vijf dure kaartjes weten te bemachtigen deze kosten $11,75 per stuk, ongeveer 30 gulden. Binnen bleek dat de dierenshow pas weer om half vier was, dus liepen we maar een blokje om, het ging langs beren en herten waar er zat van te zien waren. Rond drieën  gingen we naar het theater, maar we wilde eerst wat drinken maar er was niet door de mensen massa te komen. Dus besloten we om maar vast te gaan zitten voor de show, dit was echter al zo vol dat we boven moesten blijven staan. Na een kwartier begon de show met tijgers, dit was een vlug en perfect afgewerkte show. Hierna was het tijd voor de dolfijnen die ook een knappe show weggaven er kwamen nog zeehonden , olifanten en orka's. De orka's deden hun best maar toch was de show wat minder. We hadden zo van beneden af de achtbaan al wat in de gaten gehouden maar we hadden hem nog niet zien gaan. en omdat we toch wouden weten of hij vandaag nog los ging, vroeg Engbert dit even aan de portier en het bleek dat de achtbaan niet los zou gaan. Dit kwam omdat het 's nachts zo hard had geregend dat de berg waar hij op stond verzakt was, dit tot grote spijt van duo Las Palmas (Engbert en Gerrit hadden allebei van een voorgaande vakantie een T shirt meegenomen en daar liepen ze allebei in rond). We zijn toen maar naar het aquarium gegaan en hier waren weer de dolfijnen en de orka's te zien en ook enkele bijzondere vissen en enkele alligators die letterlijk en figuurlijk in het geld zwommen, want hier kon je als je de entree nog niet hoog genoeg vond, nog geld in het water gooien . Naar de buffels te hebben bekeken en na een milkshake te hebben genuttigd gingen we naar de  whirlpool aerocar, Dit is een soort kabelbaan die over de Niagra River gaat. Omdat de rivier onder een scherpe hoek stroomt, ontstaat daar een Whirlpool, die wel bijzonder is om te fotograferen.

31 juli 1983

Deze morgen was het weer uitslapen geblazen want we hadden de route de avond van tevoren uitgestippeld, we waren tot de conclusie gekomen dat als we om 12 uur vertrokken we ruim voor het donker werd bij de 1000 eilanden aan zouden komen, want dat was ons volgende doel.

Onder het ontbijt begon Engbert zich te scheren, omdat hij zei dat hij wel zo snel kon eten, maar of het nou aan het scheerapparaat of aan zijn hoofd lag weten wij niet, maar 23 minuten scheren is toch niet normaal en dat dan de baard ook nog maar half eraf is, dat is toch wel heel frappant.. Maar rond 12:00 uur vertrokken we dan toch. Toen we in Niagara waren kwam Henk tot de conclusie dat hij geen souvenirs had gekocht op de camping en dat vond hij toch wel jammer. De camper werd weer omgedraaid en naar de camping terug waar, omdat we daar souvenirs konden kopen. Zo gezegd zo gedaan. Om half één konden we uiteindelijk vertrekken met de aangekochte souvenirs zoals: asbakken, vingerhoedjes en andere prullaria. We gingen met Gerard aan het stuur richting Hamilton, na zo'n uurtje waren we op precies dezelfde plaats als waar onze ontdekkingsreis was begonnen namelijk bij Beamsville op de Queen Elizabeth Way, onderweg werd er weer eens een kaartje gelegd , omdat het landschap ons inmiddels wel bekend was. Toen we in Toronto aankwamen zagen we al gauw de grote toren, deze gaan we aan het einde van de week nog met een bezoek vereren. Midden in Toronto verwisselden Gerard en Engbert van plek, voor een rood stoplicht, en Engbert zou nu verder sturen. Tegen een uur of drie kregen we hongerklop onze magen rammelden zo erg dat we genoodzaakt waren om de camper aan de kant te zetten om een hotdog te eten en na een half uur konden we de reis voortzetten. We gingen langs de plaatsen Ajax en Oshawa, Trento richting Kingston en het landschap werd al weer veel heuvelachtiger in vergelijking tot zuid Ontario. We kwamen om plus minus 6 uur in Grananoque aan en moesten we een camping zoeken. Deze was al snel gevonden namelijk "The Landon Bay". We kregen een plaats direct vooraan ver van de douches en het watercloset. Dat werd dus bij hoge nood s'nachts een boompje op zoeken, want we hadden direct bij vertrek al de afspraak gemaakt dat we de douch en wc in de camper niet zouden gebruiken. Zo gauw we ons op de plek geïnstalleerd hadden gingen we na het dorp om onze dagelijkse hamburger te scoren. Maar er was helaas geen re maar we vonden wel een Kentucky Fried Chicken dit is wat anders dan hamburgers maar het smaakte niet minder. We gingen weer naar de camping om deze verder te verkennen en kwamen we tot de ontdekking dat er een prachtige wandelroute was naar een uitkijkpost met onderweg overal bordjes die uitleg gaven over de begroeiing. Op het hoogste punt aangekomen kwamen de fotograven tot de slotsom dat er hier prachtige plaatjes konden worden geschoten. Maar omdat de benodigde apparatuur niet was meegenomen moesten we morgen weer terug. Bij de stormbaan aangekomen toonde Gerard zich de beste sportman, terug bij de camper moest Jan Frans zich verdiepen in het verslag van gisteren en Gerrit zou de worst bakken die we van Bart en Marleen hadden meegekregen en we 's morgens uit de vriezer hadden gehaald om te ontdooien, we kwamen tot de ontdekking dat de worst bijna 2 meter lang was. Het was een hele lengte maar naar in stukken te zijn gesneden en gebakken was het wel voor de helft gekrompen. Na dit alles waren we een kunstje aan het doen met de kaarten. waar Engbert zeer onrustig van werd en hierdoor Gerrit zich moeilijk kon concentreren op het schrijven van het verslag en hij waarschuwde Engbert meerder malen en deze werd dan uiteindelijk mak. Het weer was miezerig en we hoopten dat het morgen wel beter zou zijn, want slecht weer konden we niet gebruiken. Net toen er besloten was de boel maar de boel te laten en naar bed te gaan barste er een toch een zware regenbui los. Henk anders zo netjes piste vanuit de deur van de camper naar buiten, geen probleem zei hij, makkelijk zat. de andere iets meer opvoeding genoten gingen toch maar even naar buiten, en door de drukte viel Gerrit over een bank dit tot grote hilariteit van de anderen. Na ons afgedroogd te hebben was het slapen maar hier kwam niets van door de regen.

1 augustus 1983

Deze nacht kenmerkte zich weer door hevig onweer en zware regenbuien, en omdat we onder de bomen stonden duurde de regenbui de hele nacht, want het drupte de hele nacht door op het dak. En we besloten met algemene stemmen om direct een andere camping te zoeken, want we laten onze nachtrust nie nog eens een keer te bedreven door nog een nacht onder de bomen te blijven staan. Onder het eten werden er nog enkele rot opmerkingen gedaan over de val van Gerrit maar dat is gelukkig zonder blauwe plekken afgelopen. Na het eten gingen onze fotograven nog even een paar leuke plaatjes schieten en toen dit gebeurt

 en de zaak opgeruimd heeft Engbert nog even naar huis gebeld was  en kwam terug met de mededeling dat het in Nederland alle dagen 30 graden was en dat de moeder van Jan Frans al eerder naar een telefoontje had uitgekeken. Engbert had zich vanmorgen nat geschoren, omdat hij dacht dat hij vandaag wel leuke meisjes tegen zou komen. Zo kwamen we om twee uur aan in Grananoque, "het hart van de 1000 eilanden" waar we eerst een kaartje kochten voor een boottocht rondom de duizend eilanden, vandaar gingen we naar de supermarkt omdat de koelkast bijna leeg was, daarna zouden we nog naar een slijterij maar deze was gesloten. Het was nl. 1 augustus en dit is in Canada een soort feestdag en dan hebben de ambtenaren vrij aangezien de slijterijen van de staat zijn. Zo kwamen we om drie uur bij de rondvaartboot en konden gelijk opstappen. De rondvaartboot was een driedeks schip die ons langs de 1000 eilanden voer, in werkelijkheid zijn het er +/- 1880, maar omdat het een heel omvangrijkgebied is geeft niemand daar acht op. De meeste eilanden zijn ook bewoond soms 1 gezin

maar soms zoveel dat er ook wel van allerlei gemeenschappelijk voorzieningen op staan, al deze eilandjes liggen in de monding van de Saint Lawrence River en Lake Ontario. Na de boottocht keken we nog even in de souvenirwinkel waar we een ijsje kochten, daarna was het richting Kentucky Fried Chicken waar we de warme maaltijd nuttigden. We moesten nog een nieuwe camping zoeken, omdat we voorgaande nacht zo slecht geslapen hadden, gingen we eentje verder het werd de "Grazy Horses" camping, deze was iets duurder dan de vorige. We verkenden hem direct en er waren veel houthakkers aan het vuurtje stoken maar dat is hier vaste gewoonte op de  camping. Om half negen begonnen we te kaarten uit gewoonte. we deden dit in de buitenlucht maar naar een half uurtje werden we verdreven door de muggen en door de stank van paardenmest. Binnen ging het kaarten verder en om ongeveer half tien was het uit. Naar ongeveer elkaar nog voor anderhalf uur hebben zitten aangapen, gingen we naar bed.

2 augustus 1983

Om elf uur werden we wakker en hadden dus mooi de klok rondgeslapen, nou ja slapen! Na het ontbijt gingen we ons wassen. Aangekomen bij de wasgelegenheid moesten we eerst nog een half uur wachten op een slome duikelaar die op zijn elvendertigen de wasgelegenheid en wc moest schoonmaken. Nadat dit alles was gebeurt reden we dan om 11:55 uur van de camping af, want we moesten deze verlaten hebben om 12:00 uur. We gingen eerst naar de bierwinkel, omdat Engbert zijn dagelijks rantsoen weer moest aanvullen. Na de supermarkt gingen we naar de slijterij waar voor de overige leden van dit illustere gezelschap wodka werd gekocht voor de "screwdriver". Want zo'n avond als gisteravond wouden we voor een tweede keer vermijden en de drank kon ons hierbij een helpende hand bieden vermoeden wij. Bij een benzinestation een nieuwe camping te hebben gezocht, gingen we richting Tweed waar onze nieuwe locatie die dag zou zijn. Na onderweg nog een keer koffie te hebben gedronken  kwamen we om ongeveer drie uur aan . Onze nieuwe locatie was "Greenwood Tent and Trailerpark" gelegen aan het Stoco Lake. Dit was tot nu toe de duurste camping in ons rijtje, maar de plaats viel ons dan ook honderd procent mee. nadat de elektriciteit en het water was aangesloten werd al gauw de zwembroek aangetrokken, dit zou de derde keer zij dat we gingen zwemmen en omdat het zo warm was , was iedereen ook gemotiveerd. Na wat gezwommen te hebben werd er wat gezond en er werd met algemene stem aangenomen dat Henk de grootste zonaanbidder was, want elke minuut zon werd door Henkie benut, zonnestralen hebben waarschijnlijk hebben waarschijnlijk niet zo'n schone invloed op de mens zelf. Rond zes uur zouden er pannenkoeken worden, Gerrit zou de kok zijn en Jan Frans zou het beslag maken, maar er was geen melk, dit mocht geen probleem zijn. Er was immers poedermelk en na wat geklop en geroer bleek dit een gewone en gezonde melk te zijn en kon er aan het beslag gewerkt worden. Het beslag was klaar en Gerrit al met de olie in de pan en was er klaar voor om de eerste instant pannenkoek te bakken. het beslag vloeide in de pan en het hoofd van Gerrit sprak boekdelen en werd wijselijk geschud want hij zag dat het niks werd en zei hierbij dat het aan het beslag lag en na veel bloed zweet en tranen kwam hij met de eerste koek naar buiten. Het leek in het geheel niet op een pannenkoek maar het had meer weg van een hoopje hopeloos . Jan Frans fungerend als proefkonijn kreeg deze prut op zijn bord en moest een oordeel vellen en zei dan ook tegen Gerrit dat het nergens naar smaakte. Er werd aan het pannenkoeken bakken de brui gegeven en er werd overgegaan op een boterham en waar Gerrit eerst de scepter zwaaide werd de keuken nu Gerard zijn domein die het spek bakte wat in eerst instantie bestemd was voor de pannenkoek. Na het eten werd de afwas gedaan wat volgens de kenners een grote afwas werd genoemd. Toen dit alles gebeurt was kwamen de kaarten weer op tafel er werd er voor de zoveelste keer gekaart. Rond een uur of elf werd hiermee gestopt en werd er verder nog wat nagepraat met een "screwdriver en een pilsje" en om 12:00 uur lag dan iedereen op één oor.

3 augustus 1983

Deze morgen begon zeer verassend Gerard,  die 's morgens meestal de eerste is die naar buiten gaat, kwam tot de ontdekking dat de deur niet open wilde, hoe moest dat nu? Maar Gerard niet door één deur te vangen liet zich door het raam naar buiten glijden en deed toen de deur van de buitenkant open. En toen zag hij dat er een schroefje uit het slot was. We zeiden al tegen elkaar, als we straks de camper terugbrengen zal er wel niet veel meer over zijn van de nieuwe wagen. Na dit voorval gingen Gerard, Gerrit en Jan Frans even zwemmen in het meertje en na het zwemmen werd het ontbijt genuttigd, want zwemmen met een volle maag is niet goed. De rommel weer opgeruimd te hebben werd het vuile water geloosd en ging het richting Peterborough, we namen overal de binnen weggetjes wat voor navigator Henk veel kaart lezen en vooral inschattingen  maken opleverde, maar we kwamen door prachtige gebieden waar ondertussen

ook nog wat foto's gemaakt zijn. Eenmaal in Peterborough hebben we direct een Mac (wij mogen inmiddels al Mac zeggen zo vaak zijn we al geweest) opgezocht, want we hadden al drie dagen geen hamburgers gegeten. Hier bij de parkeerplaats was ook een supermarkt en hebben daar nog wat brood en cola gehaald. Toen gingen we naar Ennismore waar we een camping hadden maar onderweg maakten navigator Henk en financieel expert Engbert toch een ruzie over de te volgen route, dat Gerrit dacht we komen met één persoon minder terug in Nijeveen. Maar het ging net goed. Eenmaal in Ennismore was snel de camping "Skyline Tourist Park" gevonden. Dit is een hele mooie camping mooi aan het meer. We hebben direct onze zwembroek aan gedaan en een duik genomen, maar helaas liet de zon verstek gaan, zodat het snel bekeken was. Jan Frans en Gerrit hebben toen de douches maar getest en kwamen terug met de conclusie dat het prima voor elkaar was en dat kon je niet van alle campings zeggen. Nu was het tijd voor "supper" (avondeten) . Dit werd buiten genuttigd want er waren twee tafels tot onze beschikking. Hierna werd door duo "Las Palmas" nog een wandeling over de camping gemaakt, die meer dan een uur duurde. Toen de club weer compleet was werd er begonnen met kinder(lijke) spelletjes zoals, ik zie ik zie wat jij niet ziet, maar hoe volwassen we ook waren iedereen deed met volle inzet en overgave mee. Na een uurtje en alle kleine dingen bij langs geweest te zijn begonnen we aan een pilsje of iets anders en hebben we nog tot half één nagepraat. Het was een gezellige avond.

4 augustus 1983

Om half elf was iedereen weer present en nadat iedereen de slaap uit de ogen had gewreven kon er worden ontbeten. Half twaalf vertrokken we van de camping en ging het richting Peterborough waar de  dagelijks inkopen gedaan moesten worden. Dit gaf natuurlijk het probleem dat we niet meer in het wilde weg konden inkopen, omdat we nog twee dagen te gaan hadden. En terwijl Engbert en Gerrit diskreet inkochten zaten Henk en Jan Frans nog even met een blikje cola van de  zon te genieten, wat trouwens de enigste zonnestraal van de dag bleek te zijn. De inkopen waren gedaan en Gerard stuurde onze rammelkast( want je kon niet meer spreken van een brand new motorhome), langs mooie plaatjes zoals Oakwood en Talor Cors. En terwijl Gerrit, Engbert en Jan Frans het kaartspel tachtigen bijbracht trok het landschap voorbij. We kwamen in Sutton aan waar eerst naar de camping "Lambs Hide Away" werd gezocht, na wat gevraag en rondrijden werd deze gevonden maar bleek vol te zijn, wat trouwens niet verwonderlijk was want deze was maar dertig staanplaatsen groot. Er moest een andere camping worden gezocht, dit werd "Sibald Point Provincial Park" deze hadden we al twee keer gepasseerd en driemaal was scheepsrecht. Hier was nog plaats genoeg vrij, dit was dan ook de grootste camping tot nu toe, namelijk 648 plaatsen. Na wat gezoek naar onze plaats werd deze gevonden maar bleek bezet te zijn. Engbert weer terug naar de receptie en we konden de plek er tegenover we nemen. Net op de plek kregen we maar weer eens een donderbui op onze kop, nadat de bui was vertrokken was er weer een volgend probleem de snoer was te kort, maar een behulpzame Canadese buurman had nog een verlengsnoer over en die konden wij wel gebruiken het probleem was weer opgelost. Na het terrein te hebben verkend  werd het strand aangedaan, dit strand stond ons wel aan maar de zon schijnbaar niet. Terug bij de camper werd er over de verschillen tussen Canada en Nederland gepraat en wat we er in drie weken aan levensmiddelen erdoor hebben gedraaid, dit is later in de samenvatting te lezen omdat we het er nu nog niet allemaal over eens zijn. Er werden hierna weer eens Hotdogs gegeten en hierna werd de afwas van de hele dag gedaan, omdat iedereen die dag verzaakt had dit te doen. De kaarten werden weer opgepakt en er werd weer harten gejaagd wat Gerrit die avond ook een keer mocht winnen, en een ander kaartspel werd nog gespeel namelijk het nieuw geleerde spel tachtigen en nadat iedereen hier genoeg van had werd er nog wat gepraat en kwam het gebruikelijke aperitiefje nog op tafel en ging het licht rond half één uit. 

5 augustus 1983

De zon was deze morgen niet zo vroeg uit de veren als wij. In de buurt van de  camping was een prachtig strand met een goede zwemgelegenheid, en omdat de vakantie op zijn eind liep en wij deze vakantie toch nog een bruin kleurtje op wilden doen. Gingen we toch, naar het ontbijt en de afwas te hebben gedaan, naar het strandje. in eerste instantie bleek dat de zon thuisbleef en besloten wij  toch te vertrekken. Er werden door Engbert en Jan Frans nog foto's van de camper gemaakt van binnen en buiten, waar binnen acrobatische hoogstandjes moesten gedaan om de foto's zo te maken dat de gehele binnenkant er op stond.

Na dit koppelden we de camper af en werd de geleende verlengkabel aan de Canadese buurman teruggegeven. Eenmaal bij het strand aangekomen was het daar al vrij druk, hier kon je wel 100 meter het water inlopen want het was nergens dieper dan 1.70 meter. De zon was toch gaan schijnen en deed flink zijn best, want toen we aan het eind van de middag op de camper aanliepen waren er toch rode plekken te constateren, maar niemand voelde iets van verbrandheid. We aten daar nog een broodje hamburger en een ijsje en verlieten het park. En gingen toen richting Bolton, zodat wij de volgende morgen niet meer zover moesten rijden naar het camperverhuurbedrijf. Zo gingen we langs Sutton en Orangeville. We tankten nog een beetje omdat we niet het risico wilden lopen de camper het laatste stuk te moeten drukken. Zo kwamen we in Bolton en zagen we direct al een camping namelijk "Albions Hill Conservation Area". We stopten bij de ingang , maar daar was niemand en zeiden tegen elkaar dat wordt de laatste nacht voor niks kamperen, maar we hadden het mis want na een klein eindje rijden was er een slagboom. Na te hebben geboekt konden we zelf een plaats zoeken en gingen voor plaats no. 89 omdat het hier niet o druk was. We gingen eten en Gerrit maakte voor de laatste keer zijn specialiteit "Hot Dogs". Na het eten gingen we op verkenning en kwamen tot de ontdekking dat het een vrij uitgebreide camping was met een swimmingpool  aan de andere kant. toen we daar waren maakten de muggen het verder lopen onmogelijk en snelden we met de kortst mogelijke route terug naar de camper. Zo waren we om half tien terug en dronken koffie, onder het koffiedrinken praten we na over de vakantie en kwamen we tot de conclusie dat we veel gezien hadden, vooral op de heenreis naar Thunder Bay en onze fotograven hadden allemaal spijt dat ze daar geen foto's hadden

6 augustus 1983

Deze morgen stonden we om 09:30 uur op. We dronken thee en begonnen toen onze koffers in te pakken en dat is nog een hele klus, want het komt er nooit weer zo in als thuis. Na de koffers te hebben gepakt begonnen we de lakens op te vouwen die drie weken zo in de kast waren gedrukt, maar wij ze nu weer opgevouwen wilden afleveren. We hadden deze morgen nog precies één plakje brood per persoon. Dus dat was rantsoen maar we hadden sowieso weinig over alleen nog wat jam, koffie en melkpoeder, voor de rest was alles op. Wat er nog was kreeg Engbert mee als beloning voor de moeite die hij voor ons gedaan heeft. Om half elf vertrokken we naar Go Camping het bedrijf waar we de camper hadden 3 weken geleden hadden opgehaald. We stopten nog even bij de bierwinkel om de lege flesjes in te leveren en precies om 11 uur kwamen we aan als we later waren geweest moest er een boete worden betaald van $ 25.  Het was daar een drukte van belang, je kon er wel een camping vullen met campers die daar te huur waren. Eenmaal binnen werden we direct herkend door de jongedame, die naar ons zwaaide en ons gelijk een stoel aanbod omdat we even op onze beurt moesten wachten. Toen kwam er een man aan en Gerard liep met hem mee voor de controle van de camper of dat alles nog wel aanwezig was geen schade en goed schoon afgeleverd ander kreeg je een boete voor het niet schoonmaken van $25,00 per uur per persoon. Maar alles was prima in orde en wij hadden ook niet anders verwacht. We moesten alleen de benzine tank nog weer voldoen. Toen kon de afrekening beginnen want we hadden een beste bedrag als waarborg betaald en kilometervergoeding. We hadden plus/minus 5500 kilometer met de camper afgelegd wat ze aardig goed geschat hadden, want we hadden voor 6000 kilometer vooruitbetaald. Wat we toen een lachertje vonden want we zeiden toen dat we niet meer dan 2500 kilometer, hooguit 3000 kilometer zouden rijden. Maar de afstanden zijn hier enorm. We hadden van tevoren afgesproken dat we het geld één voor één met zijn vijven zouden natellen, want toen wij de eerste zaterdag de camper ophaalden telden ze ook met drie personen de traveler cheques na. Dus zo gezegd zo gedaan, de juffrouw had de rekening en het geld bij haar en telde het uitgebreid voor ons uit op de toonbank, daarna telde Engbert het na die gaf het aan Gerrit en vervolgens gaf die het aan Jan Frans. Jammer dat Gerard en Henk net aan het benzine waren tanken. De juffrouw achter de balie keek wel raar, maar toen ze het in de gaten had dat het een grap was lachte ze vrolijk mee. Daarna maakten we nog enkele grappen over de Canadezen dat sommigen zo dik zijn dat je brood mee moet nemen om erom heen te lopen, zij lachte erom en de directeur kwam er ook bij en deze lachte ook smakelijk mee. Ondertussen was er een taxi gearriveerd met nieuwe mensen en de chauffeur kwam vragen of er nog mensen naar Toronto moesten, dus dat troffen wij, dit was een aller aardigste man die ons naar een hotel in Toronto zou brengen wat nie al te duur was. Onderweg vertelde hij enkele dingen over Toronto en dat er die avond een optreden in de buurt was van de bekend zangeres Diana Worwick. Na een half uur zette hij ons bij Hotel Strathcona af waar we eerst even mochten vragen naar de prijs, maar hij had al gezegd hoe duur de anderen waren. Dus namen we deze maar en konden we van het hotel binnen vijf minuten naar de hoge toren de CN Tower lopen. We maakten gelijk met de taxichauffeur de afspraak voor morgen dat hij ons om vier uur kwam ophalen, om ons dan naar het vliegveld te brengen. In het hotel checkten we in voor een drie persoonskamer en een twee persoonskamer. De kamers kosten respectievelijk $95,00 en $100,00 voor 1 nacht dit is niet goedkoop, maar andere hotel namen dit bedrag per persoon en niet per kamer, dus we zeiden al tegen elkaar geld moet rollen.  we zochten onze kamers op en omdat het tegen de zondag liep deelden Engbert en Henk een kamer en de andere kamer werd gedeeld door Gerrit en Gerard en Jan Frans, Gerrit als nestor van de groep kreeg het 1 persoonsbed toegewezen. We liepen daarna direct naar de CN-Tower.

7 augustus 1983

Het was een zeer onrustige nacht , maar wat wil je in zo'n miljoenenstad als Toronto waar eerst de brandweer dan de ziekenwagen en uiteindelijk de politie wegrijd of langs rijd met gillende sirenes. Omdat we midden in het centrum zaten was het natuurlijk helemaal raak. Om 10:00 uur stonde iedereen op kamer 515 dan ook op met rugpijn wat de oorzaak was van de hopeloze bedden. Gerrit die die morgen geen kracht in de handen had , maar de kraan wilde losdraaien om te kunnen douchen, riep Gerard op het matje, die de kraan voor hem moest open draaien. Gerard die gisteren was ontslagen als chauffeur werd nu weer aangenomen als loodgieter. Er werd door Jan Frans en Gerard tv gekeken  want op 14 kanalen is altijd wel wat te zien. Gerrit die klaar was met douchen en draaide de televisie op een kerkdienst, waar de dominee het over voetballen en bierdrinken had en toen de dienst was afgelopen werd er maar direct een reclameblok over bier tegenaan gegooid.  Rond twaalven melden Engebert en Henk zich. We zaten nog op de kamer tot éé'n uur, daarna werden de koffers bij de portier in bewaring gegeven, en gingen we voor de laatste keer naar McDonalds waar nog eens gretig in een hamburger werd gehapt, wat wie weet hoelang we dit moeten missen. Nadat de CN Tower nog een keer was gefotografeerd gingen we terug naar het hotel omdat het te warm was om nog ergens anders naar toe te lopen gingen we terug naar het hotel. In het hotel moesten we nog een uur wachten en werd de tijd gedood door maar wat papieren in te vullen voor de statistieken van het Canadese toeristenbureau. Het was vijf voor vier toen onze trouwe taxichauffeur er was, hij was nog even vriendelijk als gisteren en nadat hij de koffers in de kofferbak had gedaan ging het richting vliegveld. Hij scheurde op de weg alles voorbij om ons zo snel mogelijk bij het vliegveld te krijgen. Op het vliegveld transporteerde hij ons zo dicht mogelijk voor de ingang, hier werd afgerekend en na een vriendelijke goedendag reed hij weg. Het inchecken was zo gebeurt omdat we behoorlijk op tijd waren. Toen moesten er nog souvenirs gekocht worden, omdat we dit nog niet eerder hadden gedaan , om de dood-

Nabeschouwing

Als je zo 3 weken op vakantie bent en je gaat alles achteraf eens na, dan kom je tot de conclusie dat je een camper huurde voor zes personen en je kunt er maar met vier personen nauwelijks in slapen, dan is dat een camper voor vier volwassen en 2 kinderen. Dit los je niet op door een luchtbed mee te geven die je iedere nacht twee keer op moet blazen. De slaapplaatsen waren als volgt verdeeld Jan Frans in de cabine, Gerard op zijn stoelen Henk en Engbert op een uittrekbare bank en Gerrit op de tafel die inklapbaar was. Een aanrecht met twee gootstenen, een vierpitsgasfornuis, dekenkast, kussenkast waaronder ruimte voor de koffers was. Er waren 8 kastjes boven het aanrecht en een kleine douch met bad en wc. En er was een vierpersoons tafel met twee losse fauteuils. Er was één zij uitgang en drie grote schuiframen. Toen wij de (brand new) motorhome weer terugbrachten bij het verhuurbedrijf hebben wij de gebreken opgesomd en kwamen tot het volgende lijstje: de generator was stuk, het slot op de deur was defect, de koelkast wilde niet op elektrisch 110 volt en niet op 12 volt, de hor bij de bestuurder was stuk net zoals de stop in de gootsteen de laten uit de kasten vielen er zo af, de voorste zittingen zaten los en het bed in de cabine was verkeerd geconstrueerd en vertoonde allerlei mankementen. Ook was er een bed te weinig. De kabel voor de elektriciteit was te kort en alle schroeven in de camper zaten los  en moesten voortdurend worden aangedraaid het gasfornuis en de tafel rammelden bij het leven. En dan ook nog als je je nachts omdraaide in je bed was de hele camper wakker, om dat te voorkomen hadden ze er uitdraaibare poten onder aan de camper moeten zitten maar deze waren er niet. Iedereen had een taak, zo was Engbert de financieel expert, boekhouder, woordvoerder en tweede chauffeur. En Henk was navigator, Gerard de eerste chauffeur. En Jan Frans was de man voor de interne en externe zaken van de camper en Gerrit was de kok, foerier en algemene zaken. En zo deed iedereen wat. Als je dan ongeveer  5500 km heb afgelegd en je hebt een auto die 1:3 loopt kom je tot de conclusie dat je ongeveer 2000 liter benzine nodig hebt en omdat jezelf niet minder wilt zijn gaat er deze reis 250 blikjes cola,150 flesjes bier,  100 liter jus d'orange,  20 liter pineapple jus en 12 liter wodka door. We aten op zijn minst 10 keer bij de McDonalds en er gingen ook nog eens 120 worstenbroodjes door voor tussendoor en voor de rest is het niet meer op te noemen wat er zoal nog is doorgegaan aan eten. En om de tijd te doden waren we veel aan het hartenjagen noemden Gerrit en Jan Frans iedere avond de staten van Amerika op. In het begin kom je tot 20 maar aan het eind van de reis kom je zowat tot 50 terwijl er 51 zijn. De algemene indruk van ons over Canada en Amerika dat het levensonderhouder veel en veel duurder is dan bij ons, dat de alcoholische dranken in een aparte winkels (staats) worden verkocht, dat je overal enorme supermarkten vind, zelfs in de kleine dorpjes. En als het zomers slecht weer het toch niet koud is. Dat je met zestienjaar auto mag rijden maar de verzekering ontzettend duur is voor de jeugdigen. De theorie kunt doen en als je slaagt nog een jaar moet wachten voor je je praktijk examen kunt doet. En dat er veel grote brede wegen zijn soms wel zestien banen naast elkaar, maar ook dat er heel veel slechte wegen zijn. Maar in een grote stad een beetje weg al vierbaans is, en dat de verkeerslichten aan de overkant van de weg staan, en je altijd goed moet kijken welk licht voor jou bedoeld is, want springt het licht op groen en je wilt rechts of links af rij je maar mooi door rood. Alle wegen hebben ook een nummer dan kun je van tevoren opzoeken , ik zit nu op 78 oost en moet bijvoorbeeld 51 west hebben dan sla je niet eerder af dan aangegeven staat 51 west. Op de wegen rijden de vrachtwagens harder dan de personenwagens. Het verkeer is veel gemoedelijker want als voetganger kun je rustig oversteken door je hand vooruit te steken en het aankomende verkeer stopt en laat je dan rustig oversteken. Onderweg zie je regelmatig groot wild, het water is helder en zuiver, en de bossen zijn zeer omvangrijk. En dan het branden op de campings, dat zie je in Nederland niet, iedereen zit hier maar wat vuurtje te stoken. En hout kun je kopen, kapen of sprokkelen in het bos levensgevaarlijk dat vuurtje stokken in de bossen, maar ja wat wil je, brand er een paar hectare af is er nog genoeg bos over. Slachten doen de boeren thuis en er komt maar weinig hygiëne aan te pas maar dat ligt ook aan de netheid van de boer zelf. Ze slaan het te slachten dier met een moker voor zijn kop of schieten hem dood dan slachten ze hem thuis en brengen hem vervolgens naar de slager voor het uitbenen en voor de bereiding van worst of ander klaargemaakte porties gesneden vlees. Soms worden  in de winter de dode dieren in het bos getrokken en door het wild opgevreten wat anders niet te veel te vreten heeft, omdat het 's winters wel 35 graden Celsius kan vriezen en er meters sneeuw kan liggen. De zomers zijn over het algemeen vrij warm met temperaturen tot 35 a 36 graden. Er is een heel kort voorjaar en een heel kort najaar, maar er groeit genoeg in deze korte periode. Dit was dan een verslag van vijf jongens die naar Canada op vakantie gingen, dit doet niet iedereen want Canada is niet een vakantieland zoals, Spanje, Frankrijk Italië of Portugal, je hebt er attractie genoeg  zoals nationale parken die groter zijn dan Nederland. Canada is enorm groot het is bijna net zo groot als Europa. We hebben veel beleefd en alles is bijna genoteerd maar je kunt niet alle kleine dingen noteren. Zo zal er besest wel iets niet opgeschreven zijn, maar dit verhaal is een goede herinnering voor later. Als je de kleine dingen nog weet dan kun je hier de grootste dingen nog een s nalezen. Soms met een korreltje zout.

Nu in 2017

Het was fantastisch om deze reis 34 jaar geleden nog eens terug lezen en in een blog te mogen verwerken. Als je dan terugkijkt en leest is er in 34 jaar heel veel gebeurt zowel op persoonlijk vlak als ook in de samenleving. Soms verdrietige momenten maar toch ook heel veel mooie momenten. Ook in de communicatie is toch wel heel veel veranderd denkend aan internet, whatsapp, smartphones en ga maar verder. Zelfs in het navigeren heeft Henk plaats moeten maken voor Tomtom en verbaal zijn we ook anders gaan communiceren. Je kan nog wel honderd dingen noemen die in dit tijdbestek zijn veranderd en dit kon je niet tegengehouden. Want het is nu wel Go whit the flo. Maar ik had toen voor geen goud willen missen.